Marieke van Lierop en Marieke Foppen verloren allebei op jonge leeftijd hun partner aan zelfdoding. Over hun zoektocht na dit verlies publiceerden zij het boek ‘Leven in de rouwerij’. Marieke van Lierop vertelt daarin onder andere hoe zij haar eigen herstel wilde vormgeven door allerlei dingen te ondernemen waarvan ze dacht dat ze goed voor haar en haar rouwproces waren. ‘Dagelijks wandelen, praten, regelzaken en heel veel slapen. Ik ging met mijn familie naar de plek waar Stefan is overleden.’ En, vertelt ze, ze bezocht het werk van haar overleden partner. ‘Ik was nog nooit op zijn werk geweest en heb daar gepraat met zijn collega’s. Zij zagen Stefan in een week soms nog meer dan ik en toch ken je elkaar nauwelijks. Ze werden dagelijks geconfronteerd met een leeg bureau. Hij werd gemist. Het was fijn om beeld te krijgen bij zijn werkplek en verdriet te delen met mensen die veel tijd met hem hadden doorgebracht.’ (p. 125)
Dagelijkse confrontatie met een leeg bureau
Heel indrukwekkend dat Marieke bereid was de werkplek van haar man te bezoeken en zijn collega’s te ontmoeten. Het heeft haar rouwproces gesteund, maar ook zeker dat van de collega’s. Ze zegt het heel treffend: ‘Ze werden dagelijks geconfronteerd met een leeg bureau.’ Op je werkplek breng je een groot deel van je tijd door. Wat je voor werk je doet bepaalt deels wie je bent. De relaties die je via jouw werk aangaat geven ook betekenis aan je leven. Wanneer een collega sterft heeft dat grote impact op de achterblijvers, zeker als dat gaat om dood door geweld, een bedrijfsongeval of zelfdoding.
Collega’s rouwen ook
Alle reacties van de nabestaanden bij verlies van iemand door zelfdoding, gelden in zekere zin ook voor collega’s, zeker wanneer er een sterke band tussen hen bestaat. Schok en verdriet, schuldgevoelens, boosheid en verwarring, worstelen met de vragen als ‘Waarom?’, ‘Hadden we iets kunnen merken of iets kunnen doen?’ Over suïcide bestaan nog steeds vooroordelen en is er veel onwetendheid. Bedrijfsleiding en collega’s kunnen zijn schamen en angst hebben voor wat anderen, waaronder klanten, er van vinden. Hierdoor is open en helpende communicatie over het sterven niet mogelijk. Zo kan de dood van die collega een blijvend litteken en een hele grote witte olifant in de kamer worden.
Werkgevers kunnen veel doen
Werkgevers kunnen een belangrijke rol spelen bij het ondersteunen van hun medewerkers bijvoorbeeld door:
- Het faciliteren van een herdenking, een (tijdelijke) gedenkplek en verlof voor deelname aan het afscheid.
- Het aanbieden van begeleiding en psychologische ondersteuning door professionals.
- Een veilige omgeving scheppen voor gesprekken over gevoelens en ervaringen.
- Educatie over mentale gezondheid en het belang van ondersteuning.
En hoewel het verlies tragisch is, kan het ook leiden tot positieve veranderingen, zoals een verbeterde bewustwording over mentale gezondheidskwesties op de werkplek. Dit kan leiden tot meer open gesprekken over geestelijke gezondheid, betere toegang tot hulpbronnen en een sterkere gemeenschapsband onder collega's.
Foppen, M. & Lierop, M. van. (2024). Leven in de rouwerij. De zoektocht na verlies en zelfdoding. Utrecht, Kok-Boekencentrum Uitgevers.
Reactie plaatsen
Reacties